OCENA TEKSTA

(5 :Glasovi)

Cepaju mrežice, pišu istoriju

Sanjali su u Čačku plasman u ABA ligu i mečeve sa najboljim ekipama regiona prethodnih nekoliko godina i zasluženo stigli do cilja bez slavlja koje bi, poznajući ljubav prema košarci u ovom gradu, bilo neizbežno. I pored toga što je izostala završnica zbog dobro poznate situacije, predvođeni mladim trenerom Markom Marinovićem košarkaši Borca imaće priliku da se nađu u društvu 12 klubova i odmere snage u takmičenju čiji sistem i dalje nažalost nije poznat.

Svima dobro poznata tradicija, brojna značajna imena koja su “prala ruke kraj Morave” i verna publika koja je uz klub i kada se gubi (što pokazuje i reakcija nakon poraza od Krke u polufinalu nedavnog završnog turnira ABA 2 lige) argumenti su koji nedvosmisleno ukazuju da je gradu košarke mesto u eliti. Međutim, ako pogledamo unazad klubovi iz unutrašnjosti Srbije poput Radničkog i Metalca nisu uspeli da se duže zadrže i pored uspeha koji su privlačili publiku u dvorane, nagomilani dugovi do danas muče valjevski kolektiv, pa bi po srpsku košarku bilo pogubno da i Borac upadne u slične probleme.

Kada poslednjih nekoliko sezona i pre početka važite za jednog od favorita takmičenja, a zatim to i dokažete na parketu apetiti simpatizera rastu. Zasitila se čačanska publika duela u kojima ekipa na svom parketu u oba takmičenja (KLS i ABA 2 liga) ima i do 30 poena prednosti, a oni stariji po svaku cenu žele da unucima približe “kako je to nekada bilo” kada su kraj Morave padali najveći klubovi regiona (pitanje je da li će biti u mogućnosti ove sezone). Dodatno ohrabrenje predstavljaju i dva završna turnira Kupa Radivoja Koraća kada su najpre bili na korak od senzacionalne pobede nad Crvenom zvezdom, a godinu dana kasnije namučili i Partizan. Neki će reći da ovi turniri i nisu bili u fokusu večitih, ali tenzije u finalima dovoljan su pokazatelj da beogradski klubovi ne putuju u Niš kako bi ispali u četvrtfinalu od na papiru slabijeg rivala.

Mišljenja o kvalitetu Jadranske lige su oprečna, ali broj stranaca u našim najvećim klubovima i pojedini povratnici u hrvatske i slovenačke timove dovoljan su pokazatelj da će publiku čeka zanimljiv ligaški deo. Pored Brajsa Tejlora koji je racionalnom igrom i kontinuitetom u oba pravca predstavljao osveženje u srpskim okvirima rukovodstvo kluba odlučilo se da angažuje još jednog Amerikanca Derika Torntona, koji je košarkaški put gradio na renomiranim univerzitetima. Iako je nepoznanica kako će se prilagoditi evropskim uslovima i načinu igre kontinuitet, odnosno činjenica da su zadržali kostur prošlosezonskog tima, mogao bi biti adut Čačana ove sezone.

Osim Svetozara Popovića koji je krajem prošle sezone stigao iz Zlatibora, okosnica tima pojačana Aleksom Novakovićem i dalje boravi u Čačku, što je postala retkost u srpskim okvirima. Osim nešto iskusnijih Todorovića i Majstorovića koji su značajnije iskustvo u ovom takmičenju prikupljali u Metalcu i Partizanu, ali i znatno mlađeg Radovana Đokovića koji je nosio dres Mege predstojeća iskušenja mogla bi biti značajna u nastavku karijere Čarapića, Kočovića, Đokovića, Nerandžića, Gavrilovića, Miletića i ostalih mladih košarkaša željnih da njihovo ime bude upamćeno u istoriji slavnog kluba. S obzirom na činjenicu da je većina njih ove 2020. napunila 24 godine eventualne dobre partije donele bi i inostrani, znatno unosniji angažman.

Sve navedeno pada u vodu ako u godinama koje dolaze ne bude dovoljno novca da se isprate potencijalni uspesi Borca u regionalnom takmičenju. Epidemija korona virusa će sasvim sigurno uticati na funkcionišanje brojnih sportskih kolektiva u unutrašnjosti Srbije, pa ostaje nada da će uz pomoć grada Čačka uspeti da u kontinuitetu nastupaju u ovom rangu, što će itekako uticati na razvoj pojedinih mladih igrača. Otežavajuća okolnost biće im i raspored jer će u startna četiri kola odmeriti snage najpre sa  dva najbolja srpska, a zatim i crnogorska tima, a ishod ne sme obeshrabriti nikoga u taboru Borca.

Nema dileme da će u bogatoj istoriji kluba ostati urezana i 2020. godina, nakon 1954. kada je Borac zaigrao u najkvalitetnijem rangu i 1973. kada su puleni Lazara Lečića osvajanjem četvrte pozicije u ligi ostvarili istorijski rezultat. Kako bi neki novi Mišovići i Kićanovići i dalje cepali mrežice neophodno je da i aktuelni sastav krene njihovim stopama.

 

Tekst napisao Slobodan Gligorić

Slobodan Gligorić je rođen 9. aprila 1990. u Valjevu, a košarkom je počeo da se bavi već u nižim razredima osnovne škole u rodnoj Osečini, što je trajalo do završne godine gimnazije. Ljubav prema ovom sportu preneo mu je otac koji je, kao srednjoškolac, sedamdesetih godina prošlog veka uživao u slavnim danima koje je gradu donela generacija Metalca. Igrom slučaja i tokom njegovog školovanja klub, koji danas pomno prati, od nižih rangova stigao u vrh srpske košarke. Fakultetski dani na FPN-u, kao jedan od lepših perioda u životu, doneli i rad na portalu kosarka 24, gde mu je ispunjena želja da razgovara sa ljudima koji su pisali istoriju trofejnog sporta na ovim prostorima. Danas, kao novinar regionalne televizije iz Valjeva bavi se između ostalog i svakodnevnim problemima građana, ali i kulturom. Svakog vikenda suočava se sa sumornom situacijom u kojoj se nalaze klubovi u gradu u zapadnoj Srbiji.

Nema komentara.